Netgedichten

netgedicht (nr. 75.949):

Jan de Rooy

De motor waarin damp wordt opgezogen
en zand, veel zand, dat godvergeten zand,
zover het oog kan kijken is er strand,
het zand zit in je neus, je navel, ogen

De Beer draaft door op deze korrelgrond,
rijdt plankgas van Parijs tot aan Dakar,
en héét dat zo’n woestijn is, zonneklaar,
het zweet loopt in je nek, je naad, je kont

Een duintop wordt beklommen, nieuw verschiet!
Maar nee, oneindig golft de dorre zee,
niet één oase of een B&B

Maar Jan ziet heel die droge kwelling niet,
versmolten met zijn truck hoort hij tevreê
het samenspel van zuiger en bougie