Heden dwaas

Een hand die zich ontvouwt, gespreide vingers,
Voor het grijpen ligt het,
Die fijne, oogstrelende motoriek.

Wat wijzen kan op zich, dat moet verkocht,
Zich krommen voor ’t geringste;
Het loont zegt liberale politiek.

Tot huid op eigen kosten blootgeslagen,
Net zolang duurt het applaus;
Het buigen is van jongs af aangeleerd.

In andere handen ballen zich benarde
Vuisten; het stompt af, verstrooit
En overstelpt wat is gedepriveerd.

Het heden dwaas luidruchtig zwijgen kluistert
Het gespierte aan de roes,
Wat klassenstrijd vervalst tot strijdgewoel.

Een vuist die zich ontworstelt aan verkramping,
Wekt, opgeheven hier en daar,
Het rechtopgaande met vingerspitsgevoel.

maatschappij

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29