inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 76.312):

Kabouters in Brabant

Vroeger leefde er kabouters
in ’t mooie Brabants land,
in heuvels resideerde ze
in bos, op hei en zand.

Het waren wezens van de nacht;
je zag ze zelden, schuw,
ze meden de mens meestal, want
te groot, te lomp, te ruw.
Pas als de mens naar bed toe gaat,
pas dan gaan ze op pad,
op zoek naar werkjes en naar klussen
bij boerderij of stad.
En menig boer of handwerksman
liet zo’n kaboutergroep
de hele nacht lang werken, in ruil
voor kattenvlees of erwtensoep.

Ze werkten graag en met plezier,
uitsluitend ongestoord,
want anders was de lol er af,
de arbeidsrelatie verstoord.
Een eigenwijze boer uit Nunen
had werk genoeg voor uren
waarin hij door het sleutelgat
kabouters wou begluren.
Hij zag ze zwoegen in z’n schuur,
ze dorsten gerst voor bier.
De boer was iets te enthousiast,
piepte de deur op een kier.
Kabouters hebben goede oren,
ze hoorden dat geluid
en staken met een stengel stro
de boer z’n oog er uit.
Hij leerde zo een harde les:
je zult het zwaar bezuren
als je dom genoeg bent om
kabouters te begluren.

Vroeger leefden er kabouters
in ’t mooie Brabants land.
Nu helaas al lang niet meer,
wat is er aan de hand?

’T Gebeurde op een zomernacht
onder de volle maan,
wanneer kabouters feesten
en stropers stropen gaan.
Een koninklijk kabouterbal:
in ’t bos bij Hoogeloon
dansen wel duizend kabouters
en eentje draagt een kroon.
Het is Kyrië, hun vorst,
geëerd en zeer geliefd,
zijn feesten bieden alles
wat een kabouter blieft:
muziek en taart en wildgebraad
en grote glazen bier.
Er werd gezongen en gelachen
om allerlei vertier.
Maar in het gindse struikgewas
daar loerde het gevaar:
een oude slechtziende stroper
met zijn geweer schietklaar.
De stroper hoorde een geluid
en dacht een haas of ree,
maar schoot in plaats daarvan
een kabouter tot puree.

En met een harde donderslag
was toen het feest voorbij;
kabouters stoven allen weg,
vluchten in bos en hei.
Aan alle kanten werd geroepen:
“Groot is onze nood “
aan alle kanten rouwbeklag:
“Kyrië is dood!”
Die avond zag men overal,
in heel het Brabants land,
kabouters wenend onderweg,
huilend, hand in hand.
Ze trokken oostwaarts naar de grens,
gehuld in zwarte kleren
verlieten ze streek
om nimmer weer te keren.

Vroeger leefden er kabouters
in ’t mooie Brabants land,
maar nu is ’t eenzaam, stil en leeg
in ’t bos, op hei en zand.

... Een aantal Brabantse sagen over kabouters in versvorm. ...


Zie ook: https://jackstoop.eu/

Schrijver: jack Stoop
27 januari 2022


Geplaatst in de categorie: overig

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 39

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)