Netgedichten

netgedicht (nr. 77.053):

Mijn vriend

Mijn vriend ik verloor je
Ze zijn bedolven de straten waar wij elkaar kenden
Verbladerd de bomen waaronder wij spraken
Vergeten de woorden waarin wij ons vonden maar eens
Komt het verslagene samen

Ik zag je vandaag in de ganzen
Ik hoorde je stem in de bomen
Ergens tussen de lelies
Bloeide het licht van je ogen

Zag ik jou echt of enkel de ganzen
Zie ik je nu in die wolken daar gaan ach ik weet
Van de grenzen tussen wolken, tussen beest en tussen mens
Ik weet het kost de aarde jaren de verschillen te verteren
Om onze handen weer als sneeuwval op elkaar te leggen
En ons missen te verbloemen tot een fleurig en wijds dek