zo hij is

de man, oud doch jong van hart
spit in zijn dag met een geleefde lach
omwille ongewenst groen in d'aard
om jonkheid een morgen te geven
op zijn wijze, een eigen trage vaart

zijn gedachten, die ken ik niet
misschien gevuld met verwachten
hij enkel voelt wat hij ziet
in de hartslag van dit moment
en zucht, dat wel, en verdraagt pijn aan zijn lend'
hij leunt derhalve op 't hout van de schep
aan een tijdelijke stop is hij gewend

hoewel hij mij spiegelt
zie ik mezelf niet staan
überhaupt, ik zit meestal, zo ook thans
en valt mijn oog op zijn welvaart
het moet gezegd
daar is veel doorheen gegaan

ooit zei hij, "jij helpt mij het best
(na een aanbod van hulp)
door voor mijn hof-taken niet op te staan
ook jouw zwijgen doet mij deugd
ten langen lest"

ik berust derhalve in mijn schulp

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm
16 mei 2022

julius.dreyfsandt.zu.schlammgmail.com

individu

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 58