jij die blijft

nabij het sprietige groene gras
halverwege mijn tijd van aanwezigheid
over velden van bewegende dalen
aldaar, ja daar speciaal, ervaar ik stilte

is mijn gevoel aan jou gewijd 
het afscheid laat zich niet wissen
doch vaart schommelend mee   
van oneindige kilte in mijn zijn
tot warmte in verbindend missen

steeds meer word ik gewaar
hoe jij nog  in mijn verlengde ligt
gedragen wordt voorbij ons verleden,
zo is het als ik verklaar:

dat ondanks aards gewicht 
liefde zich herijkt naar het heden
en  heengaan  de waarheid nadert,
dat het pure blijvend  is
wijl ik toch nog vaak in de verte staar

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm
24 mei 2022

julius.dreyfsandt.zu.schlammgmail.com

liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 9 stemmen 190