Gerief
kort zijn mijn gedachten
enkelvoudig is mijn geheugen gevuld
daarbij heet in de kuil vallen verwachten
het sluit aan bij menselijk ongeduld
gevuld met onwaarachtig verzachten
de zon schijnt door mijn venster
en zie het groen van mijn tuin
ook veel steen op elkaar gestapeld
aan de overzijde
daar wonen mensen
die kijken naar beneden, schuin
met allen voor mij onbekende wensen
soms denk ik, zullen zij proberen
het ademen te vermijden
leven is oefenen in loslaten
zegt mijn adviseur
gelukkig ben ik dat zelf, lekker subjectief
of ervaar in gevoel, op afstand, levende maten
zij zoeken ook naar hun eigen kleur
en wonen in de horizon,
maar niet al te ver
zij teren op een oude geur
of kunnen nog dromen van een naaste ster,
danwel woelen in eigen verbeeldend gerief
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 3 juni 2022
Geplaatst in de categorie: psychologie
Mooi gedicht.