Bom
Boven kerken, huizen, bomen
Duik ik in een tuimelvlucht.
Onder vleugels rode daken
Stijg ik weer met oergerucht.
Zilver van sloten en kanalen
Blinkt tussen groene stroken land.
Onder mijn voeten licht te wachten
Een gillend spoor van moord en brand.
Zwarte pluimen aan de einder
Daar is ooit een stad geweest
Grijze fabrieken en een haven
Huurkazernes nog het meest.
Als een god die kan beslissen
Door een enkel klein gebaar
Suis ik hier tussen de wolken
EEN met mijn geweldsaltaar.
Dan stort ik mij naar beneden
En sla op de rode knop.
Het bommenluik zakt langzaam open
En het bloed stijgt naar mijn kop.
... Het is weer oorlog. Vandaar dit gedicht. ...
Schrijver: Ernst Wolking14 augustus 2022
Geplaatst in de categorie: oorlog