Antidote

De huid drukt door de naald
als een afgespleten plint die toch weer
tegen de muur vol gaten aan wordt getyft,
losgeslagen met momenten en streken
van kwasten en granaten.

Het vallen is als een ballingschap,
als een tegen bezetenheid verbrand lijk
en als de druk die stijgt tot voldoening
en verwerping op het vlot
van de afgunst.

De ziekte bloedt antirood van antidood
verzorgt uit het flitsen van de oneindige
momentenstoot zodat nooit meer
iets anders moet worden verbood.

Biografie van deze schrijver

kaas

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 63