inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 77.933):

Verfvuur [voor Gís Marí]

Hij broedt
terwijl hij voor haar zit
en zij hem lokt in maagdenwit:
omdat het moet.

Zijn eerste kwast is
op de tast
als in een lelieblanke duisternis.

Dan woelt hij verf in coloriet en klodder
bevoelt bevecht beziet de kleurenmodder
koelt het goede van zijn woede
totdat de chaos lijkt beslecht.

Maanden vele uren verder veegt hij
bezielt en trilt iets los
ziet zwijgend zwoegend gaandeweg het bos:
daar staat een kunstwerk, recht.

Wat er dan nog verder moet?
De race is immers - bijna nu - gelopen
de verf al ietsje uitgehard en nagedropen.

Zijn allerliefste lief weer eens beleden
dient nu haar navelstreng nog doorgesneden
zij zal het verder in haar uppie doen
zich tonen aan hen met smaak en hun met poen.

En zo bezegelt hij het stil verstollen van zijn vuur
met zijn unieke, eigen signatuur:
zo is het goed.


Zie ook: http.://www.guusmaris.com

Schrijver: Guus Maris, 6 september 2022


Geplaatst in de categorie: schilderkunst

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 67

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)