inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 78.335):

Zo zag ik u staan in de avondschemer.

Ik zag u staan in het versleten oktoberlicht..
Met uw poten zo nat in de drassige grond,
uw bast met ruige knotten afgerond.

Jij duwt je takken schier loodrecht de hemel in
en maakt je nooit te sappel over wereldvrede en burgerzin.
Vliegen in de avondschemer soms late vogels over,
jij houdt niet langer vast aan kruin en zomerlover.

Wilg, zo mooi door Stuart Staples bezongen.
Gij staat hier voor eeuwig vanzelfsprekend,
zo indrukwekkend ongedwongen.

Schrijver: koen Goovaerts
27 oktober 2022


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 175

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)