Netgedichten

netgedicht (nr. 79.073):

Vriendin voor het leven

Wanneer het pijn doet
zaait vriendschap een zaadje hoop
wonder van zorgen

O Mooie vrouw, ik heb jou opgeslagen in
mijn breekbare-en-kwetsbare om nooit meer te vergeten
We maken ups en downs mee tegelijk scheidt er geen enkele muur van
ons omdat onvoorwaardelijk en vertrouwen juist dingen zijn die we ook delen met elkaar.

Hoe ik jou voor de eerste keer heb ontmoet
als een onbekende, voortaan als een prachtmens met eigen
karakter, persoonlijkheid en temperament die mij elke keer weer verrast
op hetzelfde moment zijn verantwoordelijkheid en slimheid sleutels die we vasthouden.

Alles samen en dan weer uit elkaar, onafscheidelijk
en dan weer los zonder dat we elkaar uit het oog zullen verliezen
zelfs wanneer je aan mijn zijde staat, weet ik dat alles goed is doordat je nog
een keer het licht bent die over mij heen schijnt bij eender welke donkerte of duisternis.

Als twee magneten voelen we wederzijdse energie
voor elkaar die ook nog eens zo krachtig is dat elke tralies breekt
Mijn beste vriendin, blij dat ik jou tegenkwam en hoop hierbij dat onze bijzondere
waardevolle vriendschap mag blijven duren van waar einde nog niet is geschreven of gesproken.