Netgedichten

netgedicht (nr. 79.230):

In arrogantie

ik heb
grijze plukjes
uit de lucht
gehaald

het sombere
uit wolken die
regen en donkerte
bevolkten

er kwamen
spikkels blauw
en licht die door
zon werden gewit

tot een briljant
schitterend firmament
dat mijn geest
als klankbord kent

wij sprankelend
van energie
oplaadbaar tot
een gaaf lief genie

nooit zal aarde ons
universum verlaten
maar in de nieuwe
blauwdrukken

zitten voor de mens
geen gaten die plaatsen
waren in arrogantie
te hoog gegrepen