Netgedichten

netgedicht (nr. 79.321):

Trots

trots was je
op jouw groene vingers
als de camelia weer in de
knop stond, die niet kon wachten
om te ontluiken

trots was je
op jouw kinderen
ieder op jouw eigen manier
op jouw oogappeltje ‘kleinzoon’ helemaal

trots was je
op jouw paleis, die je aan het eind
moest verruilen voor een kamer
waar jouw hart niet voor klopte

trots ben ik nog altijd
dat je klaar was voor jouw reis
het lef had, jouw afscheid te plannen
gedag te zeggen tegen hen die je liefhad