inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 79.465):

Violist

Gisteren ben je aangekomen,
met tassen vol ervaring opgedaan,
maar gelijk weer weggegaan,
het glanzend instrument niet meer meegenomen.

Jouw viool heb ik omzichtig daar geplaatst
in die cirkel tussen mensen,
niet ter vermaak maar om te wensen
dat jouw klanken kunnen blijven, tot het laatst.

Warm zijn zij, liefdevol en goudgerand,
een terugverlangen naar mijn zonnedagen.
Muziek als antwoord op al mijn levensvragen,
als troost, verdriet, ten langen leste opgebrand.

Doelgericht gestreken, en naar het blauw gedragen,
het licht volgend vanuit een mensenhand.


Zie ook: http://cees.geldersnetwerk.nl

Schrijver: Cees Sleven, 11 maart 2023


Geplaatst in de categorie: muziek

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 120

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
K.Bladzij
Datum:
12 maart 2023
Blijft de prangende vraag waarom
de violist is weggegaan.
Die onzekere spanning blijft hangen
ondanks zijn (laatste?) warme muziek.
Wellicht niet voor de intimi...
Naam:
J. Bakx
Datum:
11 maart 2023
Mooi geschreven, Cees Sleven !

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)