Netgedichten

netgedicht (nr. 79.551):

Planetair mycelium

ik zag ze
al wenken
hun kleurige
harten zwenkten
door zon verlicht
in het eerste zicht

zij wisten
dat ik zou komen
in deze laatste
afspraak die wij
samen droomden
voor het duister viel

en donker alles
verhulde in de
gelijkvormigheid
van de nacht waarin
het onderscheid
verdwenen was

wij hadden de
lijnen open
gehouden
onzichtbaar in de
droomwereld van ons
planetair mycelium

waar ordening
en logistiek de
universele basis was
die ooit bestaansrecht
aan dit organisch
heelal had gegeven