Netgedichten

netgedicht (nr. 79.635):

bewogen

toen de bomen zacht bewogen
in de plooien van de tijd
verdween je lichaam onder
zwarte aarde
verborgen voor het ruisen van de dag

toen de wind aria’s zong
met regen en nevel door de heuvels trok
werd het zoveel stiller
je naam bevrijd van zijn letters
vleugels die niet uitslaan

nu de bomen zacht bewegen
voor het huis zonder hart nu het
gewicht van wolken jou blijft verdringen
warmte zich verstopt achter de wrede nacht
ben ik woordeloos in het ruisen van de dag