Vreemden in de nacht
'Vreemden in de nacht',
zingt Sinatra me toe.
Ik sluit even m'n ogen.
Teveel te vaak bedrogen,
de wereld eventjes moe.
Niemand die op me wacht.
In het donker weggedoken,
-zwijgend als het graf-,
wacht ik alleen op de dag.
Dat ik weer leven mag,
met om wie ik zoveel gaf.
Een liefde onbesproken.
Eigenlijk is dit gedicht,
zo juist nog geschreven,
niet wat ik had verwacht.
Dus zing ik 'Vreemden in de nacht',
van een legende .. al bij zijn leven.
En kijk .. buiten wordt het al licht.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid