Winteren
Sneeuw dwarrelt neer
loopt menig stad en land af
stilte hoopt zich op
Wanneer in de vroegte van morgen
verschillende wolken samenkomen om de hemel
te bedekken waar vale zon zich niet laat zien terwijl een brede
waaier aan grijstinten en monochroom steeds meer op de voorgrond treedt.
Tezelfdertijd beginnen enkele vlinders
te zweven in de ijle luchtlagen waar ze vermomd als
sneeuwvlokken zich laten meedeinen op de golven van een wind
tot ze neerkomen op een klein stukje aarde waar ze zullen rusten en slapen.
Onderweg komen deze samenhangende
hoopjes diverse takken tegen die gedeeltelijk of volledig
bladerloos zijn zodat ze worden aangekleed met hun lekkere warme
vachtjes dat ook nog eens heel zacht aanvoelt; een moment van tederheid nabij.
En ik? Ik vind het heerlijk om even stil te
staan bij deze bijzondere unieke gebeurtenis waarbij hun
onbevangen onbevreesd karakter mij doet bezinnen en naar binnen keren
Niks mis mee daar ze mijn nieuwsgierigheid hebben aangewakkerd op wat komen zal.
Zie ook: https://catherineboone.blogspot.com
Schrijver: CB, 3 december 2023
Geplaatst in de categorie: jaargetijden
Laat die tijdsbepalingen en voegwoorden weg
(terwijl, onderwijl, tezelfdertijd, zodat...etc.).
Ze doen vreselijk afbreuk aan het geheel.
En...iets of iemand is bijzonder of uniek, maar niet allebei tegelijk!
Verder vraag ik me af wat je in de eerste strofe precies wilt zeggen...
Doe eens je best, en maak van je proza nou eens eindelijk een stukje genietbare poëzie...
Succes!