inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 82.232):

Aardse schoonheid

O, moedertje aarde
wat een rust
om alleen te zijn
want onbewust
te wentelen
in dag en nacht

Uw bloemen
nooit meer gezien door mensenogen
uw bomen met hun wortels in de grond
onopgemerkt
alleen omringt door sterrenpracht

Rivieren en de grote zee
verlost, alleen gelaten
ochtendlicht en ondergaande zon
Aardse schoonheid
spiegel alleen nog in je eigen spiegel

... Europa’s groene ambities (?) ...

Schrijver: Anton
3 februari 2024


Geplaatst in de categorie: milieu

1.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 118

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)