Stiller, stil, stil
Met ingehouden adem
kropen we door het oog
van de naald
Alles onder de hemel
hulde zich in stilte
de aarde onderging het rillen
De wereld werd wit
verpakte zich in een lock down
de seismische ruis nam af
De grond onder onze voeten
alles wat is werd stiller
stil stil
... Ik draag dit gedicht op aan zowel de mensen die overleden ten gevolge van COVID als aan de mensen die het virus overleefden maar tot op de dag van vandaag met ernstige klachten kampen.
De zogeheten seismische achtergrondruis, het onmerkbare, maar immer aanwezige rillen van onze planeet, verminderde met de helft toen de wereld door de Corona uitbraak in lockdown ging. De grond onder onze voeten werd merkbaar stiller. ...
14 juni 2024
Geplaatst in de categorie: ziekte