Begrafenis

Opschuivend in de stoet der levenden
Naderen we onze graven
Traag schrijden we naar het altaar
Glansrijk verlicht en toch zo zwaar

Omringd door marmer groots en kil
Massaal adembenemend stil
Hier en daar kennen we iemand
Samen uitgesproken stil smeedt een band

Jezus hangt hier al eeuwen te lijden
(en is al even lang aan het verrijzen)
Hij kon het mensenlot niet vermijden
Tussen eerste wiegje en laatste graf
Staan we dikwijls existentieel paf

Terug buiten klaart de lucht op
We hebben honger, zien al schalen staan
Koeken, taart en koffie komen eraan
Magere Hein kan even op de schop

Tot weemoed alweer op de koffie komt
Pratende monden gelijk verstomt
Hoe troost je radeloze mensen
Die nu lak hebben aan iele wensen

Schrijver: Eric Vervaet, 17 oktober 2024

vervaet.delandtsheerscarlet.be

Begrafenis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 481