Netgedichten

netgedicht (nr. 84.158):

Bruidsvlucht

De zandvlakte houdt vogelzang gevangen
en wordt gedompeld in stilte
Een enkel ritselend geluid dat deze rust doorbreekt,
zijn vleugelslagen van opstijgende vliegende mieren

Hun rood gloeiende lichamen vervagen
in het licht van de opkomende zon,
alsof de bruidsvlucht van koninginnen en mannetjes
een geschenk is van de vroege ochtend
Na afloop glinsteren de verloren vleugels,
als tranen van zilver in de warme lucht verdampend,
een belofte aan de toekomst