Het langzame geweld
Het langzame geweld
gaat niet kort door de
bocht het graaft gangen
In de existentiële angst
voor eenzaamheid
Het is een Griekse
strijder die
geblakerd door het vuur
in zand zwemt
in gevechtstenue
Het langzame geweld
weerspiegelt zich in
de hongerogen
van het stervende
uitgeputte kind
Het is het diepe zwijgen
van een voix céleste
het is de bittere
droefheid van een
lamgeslagen schrijverspen
Het langzame geweld
hangt als een mist
tussen de bomen
van beminnen weet
het niets
Het blijft altijd over je
schouders meekijken
Geplaatst in de categorie: geweld
Geweld 3.2 met 8 stemmen 
337
337
Geef je reactie op deze inzending:
Als HET LANGZAME GEWELD op de een of andere manier in verband staat met VER GAAN,is enige uitleg wel op zijn plaats.
VER GAAN had ik een lange tijd geleden al geschreven en enkele elementen ervan in DIGITAAL GAAN verwerkt. De thematiek is,in gecondenseerde vorm, dat leven in wezen onafgebroken gaan is en niet meer gaan vergaan is, zoals een klok die de tijd vertikt tot ze zich vertikt. Via de titel 'ver gaan' biedt mijn gedicht ook een 'mildere' vorm van vergaan aan,namelijk 'ver gaan' i.p.v. 'vergaan'.
Toen ik je prachtige EEN PARABEL:EVERYTHING IS GOING TO BE ALRIGHT las en het indrukwekkende 'Nummer acht' van Van der Werve zag,dacht ik meteen ook aan een citaat van Reinhold Messner,algemeen beschouwd als de grootste bergbeklimmer ooit,'Gehe ich nicht,gehe ich kaputt.'Ik besloot dan ook mijn bescheiden VER GAAN ter plaatsing in te dienen,temeer daar ik mij realiseerde dat 'mijn mildere vorm van vergaan,ver gaan dus',raakpunten heeft met 'jouw de kunst van het leven,alsof verdrinken niet bestaat.'
Misschien hebben wij samen wel een nieuwe vorm van gaan en vergaan ontdekt:een gaan zonder vergaan en een eindeloos ver gaan!