(niet) voor het laatst

met het ritme van de regen
op een zondag zonder zorgen,
speelt jan klaassen de trompetter
de nieuwe morgen kondigend

malle babbe lacht en zingt
in het licht van de seizoenen
het werd zomer in haar hart
met de liefde om te zoenen

dag zegt zuster ursula
met een glimlach zo sereen
als leonardo dromen schildert
in kleuren die we nooit zo zagen

een meermin zingt haar lied
diep als de zee vol melancholie,
als ik je haar in mijn armen neem
voel ik enkel pure harmonie

terwijl onweer dreigend nadert
drinken wij met onze vrienden
het bier bitter is en de wijn zoet
tot dan ook hier de pieper klinkt

ik laat mijn liefste meisje gaan
langs een zelf gekozen pad
een verre vriend roept mijn naam
in de nacht die ons omhult

in de spiegel van de tijd
danst het leven een verhaal
langs nooit vervulde wensen
waarin ik ons samen zie
eeuwig jong en dartel blijvend

met muziek in ons straatje
klinkt ons leven als een lied
waarin het spook met stikkeltjes
langzaamaan toch verdwijnt

in de nevel van het verleden
roept een voorbijganger mij na
weet u ook de weg naar hamelen
waar dromen zich delen laten

op een gele bezem in de zon
vlieg ik dan naar morgen
op kamerbreed vliegend tapijt
vlieg jij mij daar achterna

een lied van rob de nijs
draagt ons naar het licht
zonder angst of zorgen
vindt ons hart zo evenwicht

... (Niet) voor het laatst – Ode aan Rob de Nijs

In het ritme van de regen, met Jan Klaassen als trompetter, zingt het leven verder—seizoenen komen en gaan, maar de muziek blijft. Van Malle Babbe tot Zuster Ursula, van een meermin tot een verre vriend in de nacht. Rob de Nijs danst mee op het kamerbrede tapijt van herinneringen, terwijl zijn stem ons draagt naar morgen.

Voor altijd jong. Voor altijd muziek. ...

Zie ook: https://deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
18 maart 2025