' letzten winter '
' wij begrijpen ruïnes pas op de dag
dat we er zelf één zijn'...
Heinrich Heine
soms merk ik tot mijn grote
schrik dat de late herfst
nu toch echt voorbij is
en ik bevind mij in de koudste
winter van het menselijk bestaan
wanneer ik m'n rillingen zou meten
dan zeg ik 5 op de schaal van Richter
de verschrompelde kastanjes en de
ingedroogde kalebassen zijn de laatste
getuigen op de voorheen rijkgevulde fruitschaal van overlevering
en wat betreft de traagheid van het
bestaan welnu daarmee is het gedaan
het zijn bovenal de zo terminale signalen die als plaagstootjes de vergankelijkheid trachten te verklaren
Geplaatst in de categorie: afscheid