Netgedichten

netgedicht (nr. 85.123):

In de schaduw van Erato

Pracht van de muziek
ontspannend en prikkelend
beleef het moment

Erato, jij die de snaren beroert
en woorden weeft tot zang, die liefdesverzen
fluistert in het oor van wie bemint. Jij die harten opent met
klanken als zomerwind, en verhalen vlecht van hoop, verlangen, troost en vuur.

Je stem zweeft over velden waar
minnaars elkaar herkennen, waar woorden geen
grenzen kennen en elke blik een vers wordt. Waar elk gebaar een
echo draagt van tijdloze klanken, en elke zucht zich nestelt in de ziel van wie luistert.

O muze van liefdesbrieven, van
nachten vol ongekend gefluister, je bent de adem
van dichters, de inkt van wie liefheeft, de draad die dromen bindt
aan de werkelijkheid van taal, de gids die ons leidt naar het diepst van verlangen.

Schenk ons jouw vuur, ritme, de
muziek die ons verheft, laat je golvende melodieën
stromen als water door ons hart, en geef ons de pure taal die ons
liefheeft zoals wij beminnen, opdat jouw naam nooit zwijgt in het lied van de mens.