Hoopvol
Soms is er toch nog droefheid in mijn hart
al bloeien tere bloesems hier dichtbij;
Waarom die ruzie tussen mensen die
soms dromen van geluk en van nabij.
Er is de oorlog waar zovelen vallen
en niemand die er maar wat kan aan doen;
of menen we te vlug dat weinig helpt
en zwijgen we uit goed fatsoen?
De uren en de dagen ijlen voort
en voor we 't weten is ons leven heen.
Nu lente, straks weer zomer en dan herfst
wanneer de warme zon weer uren scheen,
maar droefheid blijft wanneer de hoop verdwijnt
en enkel nog de daagse dingen tellen;
waar zijn de bloesems en de vreugde heen
of zien we niet het nieuwe water wellen?
Geplaatst in de categorie: filosofie