inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 85.289):

De Velden van Verdun

Ik fietste door de Velden van Verdun op een lauwe zomermorgen
Door verstilde dorpen opgebaard in geraniums en kerken
Over zonbedekte heuveltoppen naakt geschoren van het koren
Stille velden vredige velden verlaten velden
Met boven mij de glans van zonneschijn

Ik fietste door de Velden van Verdun
Door groene velden met witte straten van kruizen op graven van soldaten
Lange straten stille straten witte straten
En daarboven de glans van zonneschijn

Ik fietste door de Velden van Verdun
Langs een kruis op een jongen van 18
Een soldaat tot in de dood nog liggend in een gelid van waanzinnig wit
De jongen voor wie de moeder vroeger zong:
You are my sunshine my only sunshine
You make me happy when skies are grey
You never know dear
How much i love you
Please don't take my sunshine away

Deze groene velden met witte velden zijn doodsvelden
Deze velden waren slagvelden
Slagvelden werden slachtvelden
Prachtvelden werden machtsvelden
Stiltevelden werden helvelden
Met witte kruizen wouden van witte kruizen
En daarboven de glans van zonneschijn

Ik fiets voel schreeuw:
Toen de machtigen nog leefden waren zij reeds doden
Want hun stoffige ogen hebben geen weerstand geboden
Zij hebben helder gelogen en wilden ziende blind zijn
Voor alle ellende en pijn en het deerde hen niet

Nog een helling te gaan en plots fietst mij in razend tempo voorbij
Een overgrijze vrouw zacht wenend neuriënd:
You are my sunshine my only sunshine

Zij gaat te snel mijn troost haalt haar niet meer in
Steeds verder uit het zicht steeds vager het gezicht
Zij wordt een hersenschim
Mijn zonneschijn mijn zonneschijn
Als ik niet beter had geweten had ik die jongen van 18 kunnen zijn

Ik fietste door de Velden van Verdun met boven mij de glans van zonneschijn
In zweet vermengd met droeve pijn en heb gezongen uit eerbetoon:
You are my sunshine my only sunshine

Nog een helling te gaan
De wind stak op
En al het ach en wee
Dat nam de rugwind mee over en achter de laatste heuveltop

Ik zal weer fietsen door de polders en weer zien
Lachende moeders met zwetende zonen van 18

... Emoties ...

Schrijver: John, 19 april 2025


Geplaatst in de categorie: emoties

4.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 232

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Ineke, Roorda, , 2 dagen geleden
Heel ontroerend, het heeft mijn hart geraakt, bedankt.
Aartje Rouwenhorst , 2 weken geleden
Mooi, heel mooi en indrukwekkend, als of ik een stukje meefietste
R.E.N.S., 2 weken geleden
Bedankt, met interesse gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)