Tweede Paasdag
En nu, nadat je weg weer
‘k mij in herinnering baad
in hoe we met de hond liepen
sieraden ontknoopten
popjes van vuil ontblootten
dicht tegen elkaar lagen en sliepen
De morgen naar Joodse liedjes
op eieren blije gezichten verfden,
op èèn een dikke buik
waarin kindje en handen op buik
Tegelijk ontpopten dagen
vol van geluk,
‘k als kind in tuin tussen groen
al die beestjes bekeek,
de slootjes waarin leven krioelde
Mijn tuin nu zelfde tover
door ‘t lichtgroene lover
De altijd witte bergen en ‘t glijden
in zachte flanken
In al die overvloed baden en danken
te weten dat het elk jaar opnieuw
in elk nieuw leven komen mag
Geplaatst in de categorie: jaargetijden
van Paus Franciskus natuurlijk vanuit zijn naam geschreven op Paasmaandag