Troosteloze bak

De kamer is een troosteloze bak,
vol stapels vergeelde boeken en een muffe geur
die zelfs de kat niet meer interesseert.
Het licht dat binnenvalt is laf en grijs,
alsof de zon ook haar dag niet heeft.

Buiten krijsen kinderen alsof ze nooit oorlog hebben gekend,
ik trek het gordijn nog wat dichter—
hun stemmen zijn te scherp voor mijn katerhoofd.
Op de vensterbank staat een bloem,
half vergaan, net als mijn goede voornemens.

De klok tikt, de asbak puilt uit,
ik staar naar het plafond en vraag me af
of iemand hier ooit nog iets nieuws zal zeggen.
Misschien is vrede gewoon
dat alles blijft zoals het is,
en niemand er nog iets om geeft.

Zak oorlog kater

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61