Netgedichten

netgedicht (nr. 85.329):

Nemo

Zijn intro was onwennig eerst en vreemd
naar buiten tredend uit het onbekende
eerlang gesloten klankrijk zijner ziel
hij wist dat niemand zo zijn naam herkende
toch voelde 'niemand' zich langer ontheemd

Gedroeg het onderhavig personage
zich in de pels als eloquente luis
en waande het zich zonder patronage
als spreker in de grot, die Odysseus

die 'Niemand' zei, toen GVR hem vroeg
wat of hij wilde en hoe of hij heette
zijn echte naam kwam Eenoog nooit te weten
hij nam diens wijn en dronk, als in de kroeg

Hier eindigt niet de mythe maar begint
pas als de reus die kleine mensen vrat
de kletsmajoor - z'n voorhoofd met één gat
daar maakten Niemands makkers hem aan blind

met drie, vier welgemikte stoten, ferme
luid schreeuwend riep hij "Help, ik kan niks zien
ik zweer het! Echt, ik ben het, Polyfiem!
Níemand deed het!" zo liep hij te kermen...

Aldus ontsnapten Niemand en zijn stakkers
aan 't galgenmaal van Eenoog in zijn grot
bevrijd van hun zeer deerniswekkend lot
vervolgden zij hun odyssee - als makkers

Ik noemde mij naar hem, in het Latijn
is Nemo niemand, dat klinkt minder vreemd
toen ik naar buiten trad uit d'onbekende
eerlang gesloten kerker van mijn ziel

Al wist ik dat niemand mijn naam herkende
toch voel ik na zijn dood mij soms ontheemd

... ...droevig einde van de kiem
en avonturen die van hogerhand
niet langer konden duren...

vaarwel, mijn eerste pseudoniem
nu ben je niet meer anoniem
maar deel van mij, adieu

Maxim

Polyfemos: de cycloop, de eenogige, grote verschrikkelijke reus, de mensetende holbewoner die veel praat.

Odysseus: de sluwe spreker die zich aan de cycloop voorstelde als 'Niemand'

Nemo (Lat.): niemand ...