Weerstand

Ergens tussen de eerste tram en het laatste nieuws
schuift de dag als een jas van vreemde stof om mijn schouders.
Iemand lacht in een andere kamer,
ik hoor het als een echo in een lege inbox.
De regen valt, zacht als een vraag die niemand stelt,
op ramen vol vingerafdrukken en plannen die niet doorgaan.
We oefenen in verdwijnen:
achter schermen, onder dekens, tussen regels door.
Een kat springt op tafel,
de koffie wordt koud,
buiten groeit het gras zonder dat iemand kijkt.
Misschien is dit alles:
de weerstand van het gewone,
het licht dat op de vloer valt
en blijft liggen tot we het opmerken.

Weerstand

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 69