XI. (vlees in fragmenten)

— epiloog voor een lichaam dat zichzelf bekeek

het lichaam is aanwezig
te veel,
te echt

een heup als een heuvel
een buik vol verleden
een borst die druipt
van betekenis

maar het gezicht
is gespleten
in hoeken,
drie ogen,
twee monden
die niets zeggen
en toch
alles

kleur botst met volume
lijn krast in huid
wat overblijft
is geen portret
maar een strijd

tussen vorm
en verlangen
tussen weten
en vlees

en toch
— blijft het staan

alsof het zegt:
ik ben niet mooi
ik ben waar

XI. (vlees in fragmenten)

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 126