Waar het land nog luistert

Grutto op paaltje
grasland fluistert zijn verhaal
de horizon wacht


In de wilde natuur, waar een
ochtendmist het licht dempt, staat hij rechtop:
de grutto, met zijn borst in de wind. Zijn roep snijdt door
de stilte als een oude naam, een teken dat dit land nog leeft, nog luistert.

Onder fluitenkruid en bloemrijk
gras verschuilt zich zijn nest, onzichtbaar voor
wie niet weet waar het zachte land breekt, waar elk drassig spoor
een verhaal draagt van vroeger, en elke trilling in de bodem een waarschuwing is.

Vliegen in bedachtzame bogen
boven het ademende en kwetsbare veld, niet
opgejaagd, maar geleid door wat hij al eeuwen weet — dat rust
en voedsel zelden samenvallen, en toch altijd gezocht worden, keer op keer, hier.

Als hij zwijgt, blijft zijn aanwezigheid
hangen in het grasland, in de afdruk van zijn poot
in de modder, in gras dat zich sluit, in de geur van natte aarde die
langzaam opdroogt, en in het wachten op zijn terugkeer, zodra het voorjaar roept.

Biografie van deze schrijver

Grutto Vogel Weide

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 43