Jij bent (3)
Jij bent de zee, zo weids, zo mooi, zo eindeloos vol van leven
De zee, die omarmt, aan mij trekt, mij over haar golven laat scheren
De zee, soms grillig en onwillig, als het bliksemt en dondert
De zee, babbelend en kabbelend, als de wind weer is gaan liggen
Jij bent de zee, met zandbanken gevormd door je twijfels
De zee, waarin duizenden nachtlichtjes het leven willen vieren
De zee, waar vrolijk lachende kinderen in de branding spelen
De zee, het zilver dat opspat, het goud dat schijnt aan de einder
Jij bent de zee, omdat je ogen zo lichtblauw naar mij bruisen
De zee, waarin ik zonder angst met liefde kan verdrinken,
De zee, om je zilte lippen keer op keer te blijven kussen
De zee, een gedicht dat in mijn hart zijn woorden vindt, voor jou
Geplaatst in de categorie: liefde