Toen leerde ik stilte

toen mijn handen
stilte raakten
huilde ze

ik hield je niet tegen
je hoofd verborgen
op mijn borst

de jaren
telden achteruit

wees voorzichtig —
alles breekt
in die dood

het brak je hart
toen de mijne
huilde —
wij samen

toen het buiten kil werd
en donker
zaten we samen
in een bed vol bitter
luisterend
naar het krassen van de wind

“het was koud
net als in de hemel,” zei je

je probeerde te herinneren
het laatste beeld
de laatste zin

ik zag het allemaal
helder
als de kras in het glas
van je moeders foto

het raakte me
in stilte

Leven stilte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 2 stemmen 43