De kou, de barst, de overgave

stenen dichter
het laat je koud
des te meer het beeld dat je beschrijft
het kolkende water
dat je koel, met denken
naar de oppervlakte verdrijft…

stenen dichter
je hield het koel
maar het beeld begon te schuiven
het kolkende water
kwam omhoog
langs de scheuren van je denken
en even
warmde iets in jou
de oppervlakte aan…

stenen dichter
je stond nog
maar je woorden brokkelden
het beeld dat je beschreef
was geen grens meer
maar een kier
het kolkende water
stroomde over je denken
likte aan je keel
en sleurde je mee
tot zelfs de steen
zacht werd

dichten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 70