Lezer
In het zachte ochtendlicht
zit jij, gebogen over papier,
letters als dauwdruppels
op de rand van je gedachten.
Je bladert door werelden
die niet de jouwe zijn
en toch, met elke zin,
worden ze een stukje thuis.
De kamer om je heen
vervaagt tot een fluistering,
de klok vergeet te tikken
terwijl je reist zonder te bewegen.
Je bent een tijdreiziger,
een dief van geheimen,
een stille getuige
van liefdes, oorlogen, dromen.
Soms glimlach je om een zin
die je hart onverwacht raakt,
soms vouw je een hoekje om
bij een passage die je niet wilt vergeten.
De buitenwereld klopt
zachtjes aan het raam,
maar jij blijft nog even
in het land van letters.
Tot je het boek sluit,
de bladzijde kust met je duim,
en langzaam terugkeert
naar jezelf—veranderd,
rijker,
vol verhalen
die alleen jij hebt gelezen.
Geplaatst in de categorie: algemeen
zo zitten wij in de vroegte
gebogen over leegte en licht
overstroomt de vogels, ons tikken
klokken als kogels
zo zitten wij aan onze tafels
getuigen de morgen, het zicht
verbuigt de woorden, en wij likken
wonden zo zoet als het bloed
van anderen smaakt, als de ingang
tot haar dromen, als een moeder
haar kind wraakt, als het einde
nog lang niet komen wil
zo zitten wij vele uren
ongewezen de taal te eren
het gedicht overschreeuwt
de stilte en wij wrikken
zo vroeg, zo gelegen
[zo tezamen]
[bundel: over hekken hangen 2012]