een witte ruimte

Ik sluit me aan bij je voorstel, KarelMaria!

Dank voor je mooie reactie, Joseline!

Iets zijn
of niets zijn
of iets zijn en af en toe een beetje niets zijn
of niets zijn en af en toe een beetje iets zijn?
Dat is de vraag!

In dat verband moet ik denken aan een uitspraak van Jan Hoet, een Vlaams kunstkenner, ook wel 'de kunstpaus' genoemd. Ik meen mij te herinneren dat, toen hij op het einde van zijn leven, dicht bij het niets zijn dus, aan de nierdialyse lag, hij zei dat de aanblik van een radiator hem in vervoering kon brengen.
Misschien kan zelfs onze man uit Quanzou Jan Hoet wel volgen ...

Zullen wij maar kiezen voor het iets zijn en af en toe een beetje niets zijn?

Dag KarelMaria, dank voor je interessante reacties. Ik ken de drijfveren van onze man uit Quanzou niet. Weet hij waarom hij dat dagelijks terugkerend ritueel uitvoert? Bezweert hij met zijn handeling iets? Geeft het hem een houvast? Ik weet het niet. Bereikt hij een staat van 'niets'? Ik heb alleen maar vragen....al heb ik gezegd dat hij het nutteloze veroverd heeft....

PS Mijn reactie van daarnet beweegt zich enkel op abstract filosofisch niveau en wil verduidelijken dat elk 'houvast' (hoek, kant, meerpaal, anker, 'lijst') de toegang tot 'het Absolute' altijd op de een of andere manier in de weg staat.Op concreet niveau (op het niveau van 'het Leven') heeft ieder van ons (en ook de man uit Quanzhou, hoezeer hij ook naar het Absolute verlangt en daarbij het Leven verwaarloost; hij bewandelt de aarde met zijn blik gericht op de hemel ) behoefte aan 'houvast'.

in dit koele nevelland
geen hoek of kant
geen meerpaal
geen anker
rondom
alleen het witte water
rondom
alleen de eeuwigheid

Elk houvast een ketting?
Elke lijst een schrikdraad?