Bitter eind

De roze wolken die zijn leven
Steeds weer het geluk geven,
Van de liefde zij saam beleven,
Daarom dachten nooit zou sneven.

Nochtans sloeg het noodlot toe,
Van hun geluk waren zij lang niet moe,
Zoals veelal klieft eens zulk geluk,
En maakt dan plots ’t onbreekbre stuk.

De twee eenheid van die twee mensen,
Die zo hecht aaneen was gesmeed
Door ’t geluk je iedereen toe zou wensen,

Ontkwam niet aan ’t bittre leed,
Dat hen overkwam, gelijk zovele mensen,
Gingen heen in wit doodskleed.

Geluk dood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 23