Ik schop wel
ik heb veel geschreven
maar nooit de woorden
die ik echt bedoel.
ze zitten vast.
in m’n keel,
in m’n vingers,
in de hoeken van m’n hoofd
waar het altijd donker is.
ik wil ze op papier gooien,
maar m’n handen weigeren.
ze schrijven iets anders.
iets veiligs.
iets dat niet snijdt.
stop met mij te beschermen.
ik wil geen filter meer.
geen zachte stemmen.
geef me de waarheid,
zwart op wit.
laat me effe kind zijn,
met grote ogen
en een boek dat ik nog niet begrijp.
laat me leren lezen.
leren kijken.
laat me.
laat me met rust.
ik schop wel
wanneer ik eruit wil.
Geplaatst in de categorie: geboorte