Bezwete Taal der Ragzangers

De nacht die niet wacht,
maar hem liefdevol toelacht
als de hunkerende hand
van Odysseus' dwalende geest
vrede vindt en plezier
in haar en haar vlezig lichaam.

Hij trekt een korset over dit leven
van vlees en bloed,
de gladgestreken vingers
van verwachte nachten
achter fluwelen tralies
zijn geen rustgevende
omstandige cliffhangers,
maar verlangens
naar de zweettaal van ragzangers.

Doordouwers van de tegenwind,
verblind door het maanlicht, schudden nee, wachten op geen
verzachtende omstandigheden;

nooit heeft hij meer of intenser geleden
dan toen zij op hem wachtte, verdween ze,
niet achter tralies,
maar werd ze dankzij hem bevrijd.
Zoals bloedheldere beken
een voorteken zijn
van treurige tentakels.

Zij vissen Achterbergse gesloten
poëzie hier, zonder klemmen;
en misschien is hij al vol van de kiem
die door zijn huid sijpelt en groeit
maar zijn stem kan toch niet
die van kanker zijn?

gezamenlijkheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 57