de hoop die wacht
wie schrijft die blijft is de hoop
van waaruit men als dichter ademt
rust roest is een andere stroop;
niets doen is voor de ziel beschamend
deze woorden zijn aan een ieder en mezelf gericht
immers hoe word ik later herinnerd, uit het zicht
als ik word ingelijfd in zes notenhouten vlakken
en de aarde je verwelkomt met kom, laat je maar zakken
zo, ik heb mij ochtendschaduw weer achter mij gelaten
en weet nu van nature dat ik het heb gered
waarover wil ik niet zo graag praten
maar het raakt de voeten bij het verlaten van mijn bed
ook mijn dieren wijzen mij op een plicht
hun hongerige blik wordt op mij gericht
zwak is dan de weerstand van een mens
haast gevoelloos voldoe je aan hun wens
met daarna het verlossen van hun gedicht
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 19 augustus 2025
Geplaatst in de categorie: dieren