De Gelukkige

Op het balkon, de laatste zon:
een alcoholvrije; bijdehanter
dan de tantes met tegeltuinen
en perfect gezoomde gordijnen
waar geen spatje op komen mag.

Voorbij de sterren wil ik kijken,
waar hij die beelden ziet bij naam
als wij straks in het zwartste woud
van de diepe nacht stil liggen gaan;

deze ene liefde uitdijen laten,
voor dit eeuwig durend altijd,
als dit hele heelal allang vergaan zijn zal,
en al
wat dies meer zij..

.. in ieder geval: voor nu
zit ik hier goed;
de avond mag vallen.

En, ach,
de slag om zeeën van gevoel,
de verbrande schepen,
tot op de bodem gegrepen raken,
die heb ik verloren.

Als De Gelukkige na
Ruangthong’s magnifieke
Keng Mèh Kruá
en de melancholisch makende
Nuá Toen Naahm Puung:
smaken pur sang.

Biografie van deze schrijver

zelfontplooiing Goed Leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 12