Duister van de ratten
Er ligt een mooiere
zuivere beschaving
dan die van de prille vormgeving
in mijn beperkte denkwereld
op een elitaire schrijverssite
van dit groene kikkerland
waar mens en mening
waarheid mennen
de zilvervis de meeuw
in de bek leert kennen
als blauwe avond stil
de zwarte nacht ontmoet
een diepte ver van hier
in het duister van de ratten
waar geld niets waard is
woorden scherpe wapens zijn
in het onfatsoen van holbewoners
waar mensen geen maskers hebben
in tijdloze moerassen van strijd
zoveel onschuld gaat verloren
er is een afgrond heel dichtbij
in het kille duister van de ratten
waar mensen op redding wachten
huizen geen verlichting kennen
verdriet klinkt door verlaten straten
de sombere emoties van de nacht
in het benauwde van de barre verlangens
liggen in dieper eenzaam leed verborgen.
2 september 2025
Geplaatst in de categorie: psychologie
op bij mij, lezer, schrijver van deze
site. Er spreekt oprechte emotie uit
je woorden. Knap gedicht!
****