Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 86.954):

Iconen

Deze stad heeft sterren:
een Pad van Roem geplaveid
door onderheren en commissies
die professioneel gewichtig zijn
voor internationale eer

Wie aan hen ten prooi valt
is voorgoed zichzelf niet meer
wordt uitgewist en vervangen
door de icoon met zijn naam:

Gotama, de verlichte mens
Jezus, de liefdevolle naaste
Sokrates, de mens die zichzelf kent
Leonardo en Albert zijn geniaal
en Judas staat voor verraad

Wij passanten praten het na
en laten de sterren stralen
om zoveel mogelijk licht
van hen te ontvangen

Waarom eigenlijk?
Waarom verraden we
onszelf door donker te zijn
naasten niet lief te hebben
en niet te weten wie we zijn?