Duister
Mijn ogen zien achter het zijn,
Het niet-zijn waarin wij niet zijn,
Niemand ooit wederkeert,
Zoals de geschiedenis ons leert.
Wat mijn ogen daar ontwaren,
Is door mij niet te verklaren,
Niet te bevatten of uit te leggen,
In eeuwig duister gehuld.
Mijn taal schiet tekort,
Mijn woorden niet toereikend,
Wijl er te veel bij mij schort,
Blijft ik zie onbenoemd,
Blijft ik zie in nevelen gehuld,
Blijft niet-zijn verdoemd.
Geplaatst in de categorie: overlijden

Geef je reactie op deze inzending: