inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten over overlijden

netgedicht (nr. 1.481):

Duister

Mijn ogen zien achter het zijn,
Het niet-zijn waarin wij niet zijn,
Niemand ooit wederkeert,
Zoals de geschiedenis ons leert.

Wat mijn ogen daar ontwaren,
Is door mij niet te verklaren,
Niet te bevatten of uit te leggen,
In eeuwig duister gehuld.

Mijn taal schiet tekort,
Mijn woorden niet toereikend,
Wijl er te veel bij mij schort,

Blijft ik zie onbenoemd,
Blijft ik zie in nevelen gehuld,
Blijft niet-zijn verdoemd.

Schrijver: Joris Olivier, 6 november 2025


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 20

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)