Netgedichten

netgedicht (nr. 87.271):

Verloren Flora en Fauna

Een reflectie
op twee schatten
uit het Louvre ontvoerd,
eerder vandaag hier
ten tonele gevoerd

respectievelijk Oerboek
van Anneke Haasnoot
en Dijkhuis en Limes
van Evelyne

*

Is het niet een gotspe
dat wij, nederige zielen
tijdgebonden passanten
in het ondermaanse

ooit vol wemeldingen
met zoemende wespen
en gonzende hommels
en stekende muggen
en het lied van de
allerminst dwaze bijen

waar rupsen geen vlinders
de muggen geen dans meer
waar vogelzang nooit meer
de vlokkende sneeuw zelfs
voorgoed lijkt verdwenen

tenhemelschreiende
noodkreten slakende
tergend stampvoetende
pernicieuze teloorgang

van al 't ons omringende
milieu dat wanhopig
en rampzalig lijdt
en bezwijkt onder almacht
van 't grootkapitaal?

In afwachting van
uw antwoord op deze
beklemmende vraag

verblijf ik nog even
in de tussentijd graag
al is het al lang en breed
vijf over twaalf

en wacht ik met smart
op voedsel en water
en dekens en bedden
en medicamenten
voor de nog levende have:

flora en fauna
in riet zonder kragen
in wind zonder vlagen
in een woestijn zonder
sprinkhanenplagen

geen dorst en geen honger
in miljarden magen