Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 87.248):

Imago

Niettegenstaande de huidige wereldwijd ontwrichtende metamorfosen
in het panta rhei der actualiteit
als alle levenslagen doordringende realiteit
van het gedehumaniseerde machtsspel in het hier en nu
van gedemoniseerde wellustelingen

wordt het

naast droommijmerijen
van klaagzang en navelstaarders
van zotheid en liefdesleed
en de eeuwige wederkeer
van het najaar van moeder gaia
en haar verschietende kleurpalet

weer eens tijd

voor een diverterende, verfrissende duik in de onuitputtelijke beschavingsbronnen -
het weleer van vervlogen tijden

en via een zijweg in de goddelijke komedie van dante aleghieri
staan wij oog in oog met symbolen
die hun zeggingskracht en betekenis ontlenen

aan vaste
niet uit te wissen samenhangen,
zoals wij die ons soms bewust worden bij het horen van muziek,
primitief nog in klank
en prematuur in vorm

men wist dat men in een raadsel
verborgen samenhang zag
die men niet ontrafelen kon
maar toch had getracht
die beelden in de spiegel te onderscheiden
en beelden met beelden verklaard
spiegel tegenover een spiegel gezet

zo lag de ganse wereld verbeeld
in zelfstandige figuren -
het getij van overrijpheid en uitbloeiing,
waarin de gedachte (de ratio)
al te zeer afhankelijk was geworden
van de verbeelding (imago)

het visuele was oppermachtig geworden, alle denkbaarheden plastisch en picturaal,
ja zelfs de voorstelling van de wereld had de rust bereikt
van een kathedraal in het maanlicht,
waarin de gedachte kon gaan slapen